دانش عمومی  اجتماعی

اجتماعی شدن و توانایی تعامل با بقیه توی همه دوران زندگی بسیار اهمیت داره.

مهارت های اجتماعی رفتارهاییست که ما یاد میگیریم از محیط ودیگران و اون رفتار ها مورد قبول جامعه هست.

پس میشه گفت مهارت های اجتماعی رفتارهاییست که ما درارتباط با دیگران به کار میبریم و نتیج مثبتی دارن،مهارت های اجتماعی هم باعث شروع وشکل گیری یک رابطه میشه هم باعث تداوم اون در طول زمان.

یعنی شما بتونی دوست پیدا کنی و اونو نگه داری.

در گذشته از بچه ها انتظار داشتن که ساکت بشیننو تنها یه گوشه بشیینن و به حرفای دیگران گوش بدن اما امروزه از بچه ها توقع داریم که باقاطعیت حرفشون رو بزنن و بتونن خواسته های خودشون رو داشته باشن.

مهارت اجتماعی شامل چیا میشه؟

شامل:

  • مهارت های ارتباطی: مثل مهارت های کلامی و غیر کلامی ،ارتباط با غریبه ها و دوست پیدا کردن…
  • مهارت های جرات ورزی مثل: مهارت “نه” گفتن یا مثل بیان کردن خواسته ها،انتقاد کردن ،تعریف از دیگران و…
  • مهارت های مربوط به پرورش حس همکاری،مسوولیت پذیری و نوع دوستی مثل: مهارت های مربوط به همکاری توی مدرسه یا توی خونه و…
  • مهارت های خود گردانی مثل: مراقبت از خود یا مدیریت مالی و…
  • مهارت های درک اجتماعی وشناسایی ارزش های جامعه مثل: مهارت های مربوط به درک اجتماعی و مهارت های مربوط به شناسایی ارزش های جامعه و…

اگه کودک مهارت های اجتماعی نداشته باشه چی میشه؟

مهم تر از همه  این که کودک شما نمیتونه با دیگران توی خونه و مدرسه و حتی اجتماع ارتباط بگیرن یا یه جور دیگه بگیم که در اولین مرتبه نمیتونه با هم سن و سالان خودش ارتباط بگیره و دوستی پیدا کنه.

مهارت های اجتماعی توی پذیرش کودک توسط هم سن وسالانش هم خیلی مهمه.

و نداشتن مهارت های اجتماعی مناسب میتونه باعث بیماری های روانی مثل اضطراب بشه و یا دچار مشکلاتی مثل:پرخاشگری،سو استفاده یا مشکلات تحصیلی بشوند.

حتی ممکن است باعث تنها ماندن یا گوشه گیر بودن کودک یا حتی مورد اذیت و آزار قرار گرفتن او بشه.

مشکلات دیگه ای که میشه بهش توجه کرد شامل این موارد میشه:

  • افت تحصیلی
  • بزهکاری نوجوانان
  • ناسازگاری توی مدرسه
  • سو مصرف مواد و اعتیاد

برای این که بدونیم چجوری مهارت های اجتماعی رو بهتر کنیم باید بدونیم که اونا چیا هستن.

مهارت های اجتماعی پایه میشه:

  • ارتباط چشمی: یعنی این که بتونیم وقتی کسی باهامون حرف می زنه یا ما با کسی حرف بزنیم توی چشماش نگاه کنیم حتی برای مدت کوتاه چند لحظه ای.
  • بیان چهره ای: مثل لبخند زدن به بقیه،خندیددن یا ایراز علاقه کردن.
  • فاصله اجتماعی: یعنی این که بدونیم توی چه فاصله ای از دیگران باید توی موقعیت های مختلف قرار بگیریم.
  • صدامون چجوری باشه: این که توی گفت وگو با بقیه بدونیم کی صدامون بالا باشه کی پایین.
  • بازی و کارکردن با بقیه: این که بتونیم نوبت رو رعایت کنیم یا به بقیه قول بدیم یا ازشون قدر دانی کنیم.
  • گفت وگو کردن با دیگران: مهارت هایی مثل سوال پرسیدن از بقیه ،گوش دادن بهشون و جواب دادن به سوالاتشون
  • احوال پرسی با دیگران: این که درگفت و گو هامون بتونیم با بقیه خوش و بش کنیم.
  • جلب توجه کنیم و از بقیه کمک بخوایم و از راه های درست و منطقی این کارو بکنیم.
  • بتونیم تعارض های درونی خودمون رو حل کنیم ،مثلاپرخاشگری نکنیم و انتقاد پذیر باشیم.
  • و درآخر این که باید آراستگی و بهداشت رو رعایت کنیم.

چه کاری برای بهتر شدن و بهبود دانش عمومی _اجتماعی بچها میشه انجام داد؟

  • اشتراک گذاری :مثل اشتراک گذاشتن خوراکی یا اسباب بازی هایشان با دوستانش.

چجوری  میتونیم تمرین کنیم؟برای این کار حتما سن کودک رو در نظر بگیرین و اونو مجبور به انجام کاری نکنین یا حتی کودک رو برای انجام این کار دعوا نکنین،بلکه با خونسردی از اشتراک گذاشتن وسایل یا خوراکی هاش صحبت کنین و از حس خوب دوستش از این کار،براش صحبت کنین. مثلا: مطمئنم اگه از کیکت به خواهرت بدی خیلی خوشحال میشه…

  • هم کاری: هم کاری یعنی کار کردن چند نفر برای رسیدن به یه هدف مشترک مثل بازی های گروهی.

چجوری هم کاری رو تمرین کنیم؟

از اهمیت کار گروهی کار گروهی با کودک صحبت کنیم و یا در زمان پختن غذا کارهایی که توانایش رو کودک داره بهش بدیم انجام بده.

  • گوش دادن: گوش دادن این نیست که فقط ساکت باشیم ،گوش دادن یعنی متوجه حرف دیگران بشیم و به اونها دقت کنیم.

چجوری تمرین کنیم؟وقتی کتاب میخونیم برای کودک وسطش یکم صبر کنیم و از کودک بپرسیم از داستان تا اینجا از چی خوشت اومد؟

  • ایجاد ارتباط چشمی:ارتباط چشمی بخش مهمی از ارتباط و مهارت اجتماعیه و مهمه که کودک شما بتونه با ارتباط چشمی به طرف مقابل حس خوب انتقال بده.

چجوری ارتباط چشمی رو تمرین کنیم؟ اون هارو توی موقعیتی مشابه بذارین مثلا از کودک بخواین روبروتون بشینه و براش داستانی تعریف کنید و درطول داستان به سقف و در و دیوار یا هر جایی جز چشم کودک نگاه کنید ،حالا دوباره داستانی تعریف کنید و با ارتباط چشمی!

و بعد از اون از احساساتش در هر دو موقعیت صحبت کنید.