ورزش در کودکان موجب بهبود کنترل تکانه ها در بزرگسالی می شود.
مطالعات جدید نشان می دهد ورزش در کودکان موجب رشد و بهبود عملکرد شناختی در بزرگسالی می شود. افرادی که فعالیت های بدنی منظمی در دوران کودکی داشته اند بیش تر از افراد دیگر قادر به کنترل تکانه ها در بزرگسالی بوده اند. این فعالیت ها یا همان ورزش باید در دوران کودکی اتفاق بیفتد بنابراین والدین باید اطمینان حاصل کنند که بچه هایشان وقت زیادی برای ورزش اختصاص می دهند.
تکانه ها و کنترل آن ها
هنگامی که کودکان از نظر جسمی فعال هستند، بدن سالم رشد می کنند و احساس بهتری دارند. یک مطالعه جدید ارتباط بین ورزش در دوران کودکی و کنترل تکانه در آینده “کنترل بازدارنده” را تأیید می کند. مهارت های شناختی توانایی روانی است که با روند رشد فیزیکی همراه است و به ما اجازه می دهد اطلاعات مختلف را پردازش کنیم. به عبارت دیگر توانایی تفکر و استدلال، صحبت کردن، به خاطر سپردن، سازماندهی کردن، درک و فهمیدن، بخشی از آن است که در طول دوران کودکی پرورش پیدا می کند.
تکانه عبارت است از: «تمایل به انجام عملی به منظور کاهش تنش و استرس افزایش یابنده ای که در نتیجه اوج گیری وسوسه های غریزی ایجاد می شود.» به عبارتی ساده تر، زمانی که یک فرد وسوسه انجام عملی را دارد تا به این طریق اضطراب، تنش و استرس خود را کاهش دهد، در اصل یک تکانه را تجربه کرده است.
کنترل تکانه به این معناست که فرد قادر است قبل از انجام کاری، جوانب مختلف آن را بررسی کرده، و به دلیل عواقب منفی، از لذت آن کار صرف نظر کند. اما بسیاری از افراد درگیر اختلال کنترل تکانه با وجود آگاهی از عواقب منفی کارشان، برای کسب لذت دوباره آن عمل مخرب را انجام می‌دهند. اطرافیان و خانواده های این افراد دلیل انجام کار آنها را درک نمی‌کنند. اختلال بسیار جدی و ویرانگری که به واسطه آن فرد مبتلا ناتوان در کنترل وسوسه ها، امیال، هیجان و ویر خود بوده و همچنین قادر به نگفتن و نگهداری بسیاری از افکار و احساسات خود نیست.
در اختلال کنترل تکانه فرد دچار حالت هایی از برانگیختگی و تنش می شود. فرد این تنش به وجود آمده را از طریق انجام اعمال نادرستی که آسیب زا هستند کاهش می دهد. در این نوع اختلال ممکن است فرد بعد از انجام عمل آسیب زا احساس پشیمانی و گناه کند. این احساس می تواند به دلیل تعارضات مبهم ناخود آگاه و یا آگاه شدن از نتیجه اعمال انجام شده باشد. افرادی که به این اختلال دچارند به شدت اضطرابی بوده و گرایش به سوء مصرف داروهای آرامبخش، الکل، یا مواد مخدر دارند.
ارتباط ورزش در کودکی و کنترل تکانه ها
ورزش باید در دوران کودکی انجام شود طی این پژوهش ثابت شد فعالیت بدنی پس از ۱۲ سالگی در این مورد تاثیر خاصی نداشته است. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) توصیه می کند که کودکان ۶ تا ۱۷ ساله حداقل ۶۰ دقیقه ورزش روزانه داشته باشند اما فقط ۲۶ درصد از کودکان به این هدف می رسند. سعی کنید شیوه های زندگی فعال فیزیکی کودکان را اولویت بندی و تشویق کنید. در دوران نوزادی و کودکی فرصت هایی برای رشد مغز وجود دارد که قبل از بزرگسالی مانند یک در برای همیشه بسته می شوند و وقتی این درهای توسعه بسته شوند دیگر بازگشتی وجود ندارد.
۲۱۴ شرکت کننده در این مطالعه بین سنین ۲۶ تا ۶۹ سال یک پرسشنامه را پر کردند تا مشخص شود که چقدر در دوران کودکی ورزش کرده اند. سپس آن ها در یک آزمون روانشناختی به نام آزمون بازداری رفتاری go-no go شرکت کردند. پیش تر اشاره کردیم بازداری رفتاری توانایی تفکر قبل از عمل می باشد. این توانایی به ما فرصت می دهد تا موقعیت را ارزیابی کنیم و تعیین نماییم که رفتار ما چه تاثیری بر موقعیت دارد. بدون بازداری، ما گرفتار عادات قدیمی عمل و فکر هستیم و محرک های محیطی ما را به هر سمتی که بخواهند می کشند.
در زندگی روزمره فرد باید محرک های مزاحم و حواس پرت کننده را بازداری کند، در برابر چالش ها تسلیم نشود، از انجام رفتارهای پرخطر دوری کند، نوبت و قوانین را رعایت نماید، قبل از پاسخ دادن درنگ کرده و بیندیشد و از تکانشی عمل کردن بپرهیزد. این آزمون به خوبی این توانایی را می سنجد و اندازه گیری می کند. go-no go یک آزمایش کنترل تکانه است که در آن شرکت کنندگان بر اساس یک قانون خاص به محرک ها پاسخ می دهند یا به آن ها پاسخ نمی دهند. به عنوان مثال اگر تصویری از حیوان را می بینید دکمه ای را فشار دهید اما اگر تصویری که می بینید چیزی غیر از حیوان است دکمه را فشار ندهید. مجموعه ای از تصاویر ممکن است پی در پی با سرعت بیشتری نشان داده شود.
شرکت کنندگانی که می گفتند در دوران کودکی ورزش کرده اند در آزمون شناختی نمرات بهتری نسبت به افرادی که ورزش نکرده اند کسب کرده اند. نتایج در همه گروه های سنی یکسان بود، اگر آن ها در دوران کودکی ورزش می کردند میزان زنگ خطر کاذب کمتری نسبت به آن هایی که فعالیت ورزشی نداشتند به صدا در می آورند. محققان دریافتند که فعالیت بدنی در بزرگسالان هیچ تفاوتی در عملکرد شناختی ایجاد نمی کند. این تمرین باید در دوران کودکی اتفاق بیفتد تا آمادگی روانی بهبود یافته و طولانی مدت در آینده دیده شود.
این مطالعه اولین مطالعه برای شناسایی تغییرات ساختاری در مغز بود. دانشمندان با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) مشخص کردند که کدام قسمت های مغز در افرادی که در دوران کودکی ورزش می کردند به طور متفاوتی توسعه یافته است. اسکن های MRI نشان می دهد افرادی که در دوران کودکی فعال هستند دارای ماژول های مغزی بیشتری هستند. به این معنی که مناطق مختلف مغز که وظایف مختلف را بر عهده دارند بهتر تعریف شده اند. آن ها همچنین ارتباطات قوی تری بین دو طرف چپ و راست مغز دارند.
این مطالعه نتیجه می گیرد که این جنبه های ساختاری همان چیزی است که به شرکت کنندگان در نمرات بهتر شناختی کمک کرد. یافته ها نشان می دهد دوران کودکی زمانی منحصر به فرد در رشد مغز است که رشد مغز تحت تأثیر سبک زندگی قرار می گیرد. این امر اولویت بندی و تشویق فعالیت بدنی در این سال ها را از اهمیت بیشتری برخوردار می سازد.
چقدر ورزش کنیم و چه ورزش هایی مفیدتر است؟
هر دو سازمان بهداشت جهانی و مرکز کنترل بیماری ها، روزانه شصت دقیقه ورزش را برای کودکان و نوجوانان پیشنهاد می دهند. دستورالعمل های پیشنهادی سازمان بهداشت جهانی بر اساس سن عبارت است از:
- نوزادان تازه متولد شده تا یک سال باید در طول روز 30 دقیقه ماساژ و نرمش مناسب با سن آن ها را توسط والدین یا مراقب خود دریافت کنند و بیش از یک ساعت در یک وسیله مهار کننده مانند کالسکه یا روروک بچه نباشند.
- کودکان یک تا چهار سال روزانه به حداقل ۱۸۰ دقیقه فعالیت نیاز دارند. مدت زمان استفاده از صفحه های نمایشگر مانند موبایل، تلویزیون، تبلت و غیره برای کودکان دو تا چهار سال بیشتر از یک ساعت در روز توصیه نمی شود. همچنین برای کودکان زیر یک سال ممنوع است.
- کودکان پنج تا هفت سال به ۶۰ دقیقه ورزش روزانه معمولاً هوازی متوسط تا شدید و همچنین فعالیت شدید سه بار در هفته نیاز دارند.
چگونه والدین می توانند کودکان را تشویق به ورزش کنند؟
چند نکته برای اطمینان از فعال ماندن فرزندان شما:
ورزش را به عادت تبدیل کنید.
تا جایی که می توانید ورزش کنید با این کار کودکان شما با الگو برداری از شما ورزش را بدون اصرار و تکرار شما به کار روزانه خود تبدیل خواهند کرد. هر ورزشی در هر جا که امکانش برای شما فراهم است چه دوچرخه سواری چه انجام نرمش کف اتاق نشیمن. روانشناسان معتقدند والدین الگوهای اصلی کودک هستند بنابراین والدین فعال می توانند منجر به بچه های فعال شوند.
زمان تلویزیون و بازی های ویدیوئی را کنترل کنید.
اگر چه بازی های ویدیوئی برای کودکان مفید هستند اما کنترل و نظارت بر ساعت های استفاده از آن ها بسیار مهم است. استفاده بیش از حد از رسانه های تصویری کودکان را به کم تحرک بودن سوق می دهد. بنابراین پیشنهاد می شود که به یک محدودیت روزانه پایبند باشید. داشتن زمان مشخص در روز و وضع قانون با مشارکت کودکان می تواند به جلوگیری از درخواست مداوم بچه ها کمک کند. از طرف دیگر قبل از دادن وسایل به کودک از او بخواهید حداقل ۶۰ دقیقه فعالیت بدنی انجام دهد. کنسول هایی در بازار هستند که موجب تحرک کودک به هنگام بازی می شوند مانند بازی های واقعیت افزوده و افزونه های کنسول های موجود در بازار مانند کینکت.
به صورت خانوادگی به ورزش بپردازید.
پیاده روی خانوادگی داشته باشید. تمرینات بدنی را به زمان سرگرم کننده ای برای پیوند دادن تبدیل کنید. روانشناسان پیشنهاد می کنند ورزش می تواند آسان باشد و باید سرگرم کننده باشد! به بچه های خود آموزش دهید تا ورزش را فقط نام دیگری برای فعالیت بدنی و بازی بدانند. به آن ها گزینه های خلاقانه بدهید و بگذارید آنها انتخاب کنند. اغلب کودکان وقتی والدین آن ها را در تصمیم گیری ها مشارکت می دهند احساس تشویق می کنند.
بیرون بروید.
خارج از منزل چه ساحل باشد چه زمین بازی چه علفزار کودکان را به حرکت و جنب و جوش دعوت می کند.
فرزند خود را برای فعالیت های فوق برنامه ورزشی ثبت نام کنید.
تیم های شنا، فوتبال، بسکتبال و ورزش های دو میدانی می توانند گزینه های خوبی باشند. اما اگر بودجه لازم را ندارید، احساس نکنید که کودکتان از دیگران عقب می ماند. کودکان می توانند با انجام بازی آزاد به همان اندازه ورزش کنند.
مزایای ورزش را به فرزند خود بیاموزید.
بچه ها دوست دارند بدانند چرا اوضاع به این شکل است و به آن ها بگویید چرا ورزش می تواند به سالم بزرگ شدن آن ها و کارکردهای ذهنی آن ها کمک کند. توضیح دهید که فعال ماندن باعث می شود ما بهترین حالت را داشته باشیم تمرکز خود را بیشتر کرده و به رشد مغز ما کمک می کند.
بدون دیدگاه