داشتیم فکر می‌کردیم هفته‌ی سوم سراغ چه موضوعی بریم که برای همه‌مون ملموس باشه. اولین موضوعی که به ذهن‌مون رسید اعتمادبهنفس بود و رابطه‌ی اعتمادبهنفس کودک و علاقه‌ی والدین به آن‌ها.
وقتی پدری دخترشو در کودکی به آغوش می‌گیره چه‌قدر تأثیر داره که در آینده به فردی با اعتمادبهنفس تبدیل شه؟
فرزندی که از مادر خود عشق و علاقه دریافت می‌کند چه‌قدر امکان داره در آینده فردی با اعتماد به‌نفس بالا باشد؟
رفتار والدین بسار مهم می‌باشد که فرزندی با اعتمادبهنفس پایین یا با اعتمادبهنفس بالا داشته باشد. هرچه کودک را تحقیر کنیم، او را ناتوان بشماریم، به او کاری ندهیم انجام بدهد، او را با دیگر بچه‌ها مقایسه کنیم و… همه‌ی این‌ها باعپ می‌شود که اعتمادبهنفس او گرفته شود.
اعتمادبهنفس در زندگی او نقش بسیار مهمی دارد. باید کودک را گونه‌ای تربیت کرد که اعتمادبهنفس بالایی داشته باشد نه کاذب. این را باید بدانیم که هر اعتمادبهنفس بالایی خوب نیست گاهاً این اعتمادبهنفس کاذب می‌باشد و از نداشتن اعتمادبهنفس و یا از این‌که والدین درکودکی بیش از اندازه به او بها بدهند نشأت می‌گیرد. منظور از بهای بیش از حد این می‌باشد که برای مثال والدین از کودک خود تعریف‌های الکی می‌کنند که اصلاً درست و به‌جا نمی‌باشد.
رابطه‌ی اعتمادبهنفس کودک و علاقه‌ی والدین هم باید به‌صورت متعادل و به‌موقع و درست باشد که اگر درست انجام شود در اعتمادبهنفس کودک بسیار مؤثر می‌باشد.
