هفتهی دوم سراغ صداقت رفتیم، مسئلهای که در فرهنگ ما ایرانیها از همان بچگی روی آن تأکید میشود. این تأکیدات متأسفانه گاه رنگوبوی توصیههای اخلاقی بهخود میگیرد. “پسرم راستگو باش”، “دخترم دروغ نگو”. ازطرفدیگر؛ از بُعد روانشناختی منابع محدودی راجعبه صداقت وجود دارد. تصمیم گرفتیم در هفتهی دوم به این مسئله بپردازیم که چهطور میتوانیم صفت راستگویی کودکان را بهوجود بیاوریم.
صحبت از ارزش صداقت در خانواده از کودکی بسار مهم و ارزشمند میباشد و باید به آن توجه کرد.
منظور از ارزش صداقت، این است که تلاش کنیم بهجای آنکه به کودک پند دهیم که راستگو باشد، بهاو بگوییم صداقت میتواند چه پیامدهایی داشته باشد. او را ترغیب و تشویق به راستگویی کنیم. و ازطرفدیگر، اگر در موقعیتی او دروغ گفت، بهجای تقبیح مجدد از ارزش صداقت با او حرف بزنیم.
شما بگویید؛ برای راستگویی کودکان چهکار میشود کرد؟!؟ شما با کودک خود صحبت از ارزش صداقت در خانواده را مطرح کردهاید تابهحال؟
نکتهای که باید به آن حتماً اشاره شود این هست که این صداقت باید دوطرفه باشد نه اینکه خود والدین دروغ بگویند ولی ار کودک انتظار داشته باشند صادق باشد . کودک والدین خود را به عنوان الگو درنظر میگیرد.
کتاب داستان وقتی راستش را نمیگویم چه طوفانی به پا میشود پیشنهاد ما برای ترغیب کودکان به راستگویی میباشد.
بدون دیدگاه